Boża Ewangelia / dr Martyn Lloyd-Jones

Oto słowa, którymi prorok Izajasz rozpoczyna wielką prorocką księgę. Jest to prawdopodobnie zbiór proroctw wygłoszonych w różnych momentach, który mimo to stanowi całość. Dlaczego Izajasz w ogóle pisał? Dlaczego mówił? Dlatego, że jego lud – ci, którzy mieszkali w Judzie i w Jerozolimie w czasach króla Uzjasza, Jotama, Achaza i Hiskiasza – znalazł się w tarapatach. Pisał, ponieważ działo się z nimi źle, a w niedługiej przyszłości miało być jeszcze gorzej. Sytuacja wymagała orędzia, a Izajasz zaczął pisać, aby wyjaśnić przyczynę kłopotów i wskazać drogę wyjścia. W jego księdze istnieje tylko jedno wielkie przesłanie, choć trwa ono przez sześćdziesiąt sześć rozdziałów, niemniej w rozdziale pierwszym Izajasz dokonuje jego podsumowania. Postępujemy w ten sposób, gdy przemawiamy, gdy prowadzimy wykład lub wygłaszamy kazanie. Podobne zjawisko często zauważamy w uwerturach do kompozycji muzycznych, gdzie pierwsze takty sugerują nam tematy, które będą rozwijane w dalszym toku dzieła. Podobnie prorok, już na wstępie, przedstawia nam wyraźny zarys całego przesłania. Ukazuje przyczynę kłopotów i fałszywych metod, którymi ludzie próbowali się posługiwać, by te kłopoty rozwiązać, a potem ogłasza prawdziwą i jedyną drogę ratunku.

Pozwólcie, że w krótki sposób go wam przypomnę. Główna myśl apostoła, zawarta w Liście, a stanowiąca w pewnym sensie jego główny temat, została przedstawiona w wersecie 10 pierwszego rozdziału: ?Aby z nastaniem pełni czasów (?) w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi, w nim?. Ponad wszelką wątpliwość więc, jest to główny temat Listu. Na tym polega ostateczna kwestia, którą autor chce bardzo wyraźnie uzmysłowić Efezjanom i innym czytelnikom. Nie poprzestaje jednak na tym jednym stwierdzeniu. Idzie dalej i ukazuje nam, w jaki sposób Bóg tego dokonuje. Najpierw nieustannie nam przypomina, że taki jest to Boży plan i Jego działanie. Rozpoczyna od stwierdzenia: ?Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił (?)? Jest to początek. Zastanawiamy się nad czymś, co uczynił Bóg. Nie interesujemy się tutaj ludzką działalnością, lecz przyglądamy się temu, co dokonał Pan Bóg Wszechmogący. Na tym polega Jego plan: przyprowadzić, zjednoczyć i podporządkować wszystko raz jeszcze w Chrystusie. Kieruje on nas z powrotem ku doktrynie o moralnym upadku ? tam, gdzie pojawił się podział i gdzie wszystko potoczyło się źle. Boży plan i cel zakłada, by połączyć wszystko razem w Chrystusie. Jest to Jego plan i to On wykazuje w nim swoją aktywność. To Bóg go realizuje. Nie mogę zatrzymywać się, by za każdym razem podkreślać jak wszystko to jest niesłychanie ważne w naszym obecnym położeniu nie tylko jako chrześcijan, lecz jako obywateli tego świata. Ogromna większość ludzi zapomina, że najważniejszym faktem w dzisiejszych czasach jest Boża działalność ? to, co czyni Bóg, a nie człowiek. Oczywiście, że ludzie działają, i jest rzeczą słuszną, że tak czynią. Nie usiłuję umniejszać wagi działalności mężów stanu i innych podobnych rzeczy. Według apostoła jednak, nade wszystko mamy rozumieć, co czyni Bóg. Bowiem za kulisami widzialnej historii, kryje się historia niewidoczna, która jest znacznie ważniejsza. Ma ona charakter duchowy i jak gdyby stanowi podłoże tej świeckiej, która w jej świetle staje się stosunkowo mało ważna. Wszystko to więc stanowi część Bożego planu i rezultat Jego działalności.